کد مطلب:94538 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:114
[صفحه 314] خوارج نهروان حكومت حكمین را انكار كرده بودند و بر این انكار، سخت ایستادگی میكردند. عده ای بر علی (ع) وارد شدند و امیر مومنان فرمود: آیا جملگی شما در جنگ صفین حاضر بودید؟ فریاد زنان گفتند: گروهی بودیم و عده ای نبودیم آنانكه حاضر بودند در طرف راست من، و آنانكه نبودند در سمت چپ من به ایستند من بنا به وضع هر گروه، سخنی دارم میان لشكریان همهمه ای درگیر شد و آنان در پی یافتن منظور علی (ع) با هم مجادله میكردند علی (ع) به اعتراض فریاد زد: آرام باشید و هایهو مكنید. گوش و هوش به من بسپارید كه با شما سخنی دارم. از هر كس گواه خواستم بی هیچ زیاد و كمی حقیقت را بگوید و به عدالت قضاوت كند گفتگو بسیار شد و این خطبه قسمتی از آنست: اگر در گیر و دار جنگ صفین حاضر بوده اید، اینك این حقایق شرنگ بار را بشنوید مگر در آن هنگامه گناه پرور، كه شامیان از روی مكر و فریب قرآن خدا را بر سر نیزه ها كرده بودند، نگفتید كه آنان برادران ما هستند و مسلمانند؟ مگر فریاد نمی كردید كه آنان از ما پایان این جنگ را می طلبند و به قرآن خدا پناهنده شده اند؟ این شما بودید كه میگفتید صلاح كار در آنست كه تقاضایشان را بپذیریم و اندوهشان را ب رطرف سازیم؟ آیا فراموش كرده اید كه پاسخ دادم: این كار شامیان، ظاهرش ایمان دروغین است و باطنش مكر و فریب!. چقدر به شما گفتم كه آغازش مهربانی است و آخرش پشیمانی؟! اینك باز میگویم كه روش همیشگیتان را دنبال كنید و از همان راهی كه میرفتید بروید، و هرگز لحظه ای وا نمانید. سخت دندان بر هم بفشارید و گوش بداد و بیداد احمق مدهید زیرا اگر به این شیطان صفتان التفات كنید و تقاضایشان را بپذیرید، به راه ضلات و هلاكت كشانده میشوید حال آنكه اگر به هایهویشان گوش ندهید، خوار و زار میگردند و فنا میشوند نظیر این سخنان را بسیار و بسیار گفتم، و باز هم میگویم. با اینهمه كار حكومت حكمین انجام گرفت و باز شما را دیدم كه برای اینكار سخت تلاش و كوشش كردید. در صورتیكه به خدا سوگند اگر من به فرض، از حكومت حكمین امتناع میورزیدم و آنرا نمی پذیرفتم، هیچ كار واجب و مشروعی را رها نمیكردم و بی شك خداوند هم گناه ترك آنرا بر دوش من وانمیگذاشت خدا گواه است كه اگر من به این كار اقدام میكردم، سزاوار بود كه از من پیروی و اطاعت شود، چرا كه فكر واندیشه و كردار و رفتار من، مطابق فرامین خدا و قرآن است و از آن زمانیكه با آن پیوند كرده ام تاكنون آن پیوند و پیمان را نگسسته ام چه بسیار زمانها كه ما با رسول خدا (كه درود بی پایان خدا بروان پاكش باد) بوده و همیشه با و پدران و برادران و خویشانمان، در گرداب خون و خونریزی، گرفتار بوده ایم هر چه بلای سخت و كشنده شدت می یافت، ایمان و پایداری ما بیشتر می شد، و جانمان در كف پیشامد روزگار بود و مرحم شكیبائی، سوزش جراحات ما را التیام می بخشید اما امروز، بدلیل كجرویها و خطاكاریهای بسیار و تاویلات نابجا، چشم به روی برادران دینیمان گشوده ایم و بامداد را با پیكار با آنان آغاز میكنیم. از اینرو هرگاه كه مشیت الهی بر آن قرار گیرد كه اسباب الفت و مهر، میان دلهای پر حقد و ناآشنای ما فراهم شود، بساط رغبت و مرافقت می گستریم و به آنچه میان ما مشترك است چنگ می افكنیم و روی از جنگ برمیتابیم
صفحه 314.